Turunne Bapa Adam lan Ibu Kawa.
.....................................................................................................................................................
Gumelaring manungsa amung ing ngalam donya iku mangkene, iku ana sambung rapete karo anane keblat papat kalima tengah, lan anane dina pasaran lima, yaiku : legi, pahing, pon, wafe lan kliwon.
Ing sarehing cahya kang limang perkara mau terus-terusan anggone sumunar, lan anggone nganakake endhog amun-amun, kenthele endhog amun-amun mau banjur dadi ghaib. Ghaib mau pating clorot pada golek panggonan, cumloroting gaib mau banjur mencok ana ing sirahe Bapa Adam, banjur mapan ing kerat, yaiku mapan ana ing sirahing Bapa Adam, ing kono Bapa Adam banjur gawe pratanda “Keblat Wetan”, yaiku kawiwitane Bapa Adam anggone arep nurunake manungsa.
Keblat kidul yaiku duduking karepa Bapa Adam anggone arep nurunake manungsa, keblat kulon Bapa Adam anggone padha kelon karo Ibu Kawa, anggone arep nurunake manungsa, keblat lor Bapa Adam anggone nlolorake kalam wadine marang bagane Ibu Kawa, dene keblat tengah tumetesing wiji ana jagade Ibu Kawa, anggone arep nurunake manungsa. Dene wiji kang tumetes ana jagate Ibu Kawa iku kang minangka bibit dumadining manungsa.
Dene katerangane bab dina pasaran kang lima cacahe iku, minangka pratandha anane keblat papat kalima tengah, Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa karana sih-pinasihan, dene keterangane mangkene:
Sebab saka anane keblat wetan, isine keblat wetan iku ana: sipat jalal, sipat kamal, sipat kohar, sipat kamal, dinane pasaran legi, cahyane putih, legi neptune lima, tegese mangkene :
- Wetan, wiwitane Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa.
- Sipat jalal, tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone padha arep nurunake manungsa padha khalale.
- Sipat jamal: tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa sedaya padha arep ngemal anggone arep nurunake manungsa.
- Sipat kamal : tegese yen dimal Bapa Adam lan Ibu Kawa ya bisa dadi manungsa, yen ora di mal ya ora dadi manungsa.
- Sipat Kohar: tegese uripe Bapa Adam lan Ibu Kawa bakal nurunake manungsa.
Mulane ana keblat kdiul, isine kidul iku roh, akal, kalam, budi, dinane pasaran pahing, cahyane abang, pahing neptune 9 tegese mangkene:
- Keblat kidul : tegese duduke karepe Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa.
- Roh : tegese uripe Bapa Adam lan Ibu Kawa nagoone arep nurunake manungsa.
- Akal: tegese obahe Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa.
- Kalam : tegese ya kalam wadine Bapa Adam anggone arep nurunake manunga.
- Budi: tegese ya obahe kalam wadine Bapa Adam anggone arep nurunake manungsa.
Dina pasaran Pahing : tgese wadine iku ana, yaiku anggone pesihan Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa, paitane pancen ya kudu mangkono.
Cahya abang : yaiku kanepsone Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa. Pahing neptu 9 paitane Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa nganti ngetokake otot sesanga.
Keblat kulon: isine kulon iku dzat, sipat, asma, apngal, dinane pasaran iku pon, cahyane kuning, pon neptu 7, keblat kulon tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa, padha kawiwitan karo kelon-kelon. Dzat tegese uripe bapa adam lan Ibu Kawa, sipat : tegese ya sipate Bapa Adam lan Ibu Kawa.
- Asma : tegese asmane (jenenge) Bapa Adam lan Ibu Kawa.
- Apngal : tegese pakartine (panggaweyane) Bapa Adam lan Ibu Kawa ya mung nurunake manungsa.
Pasaran pon tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone nurunake manungsa kapenake kudu padha pasih-pasihan. Cahya kuning tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone padha nurunake manungsa padha pepasihan ngeningake cipta wong sakloron. Pon neptu 7 tegese Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa padha ngetok kekuwatan ngetokake arep nurunake manungsa padha ngetok kekuwatan Bayu Pitu.
Bab keblat Lor isine keblat lor iku patang perkara, yaiku: Wujud, ilmu, Nur, Suhud, dene dinane pasaran yaiku Wage, cahyane ireng neptune 4, dene tegese keblat lor Bapa Adam anggone arep nurunake manungsa, kalam wadine nlolor wujud, tegese wujude Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa.
Ilmu tegese ragane Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa. Nur tegese banyu kang ditibakake sala kalam wadine Bapa Adam. Suhud tegese uriping banyu mani, ya banyu panguripan saka gaib kang tumetes saka kalam wadine Bapa Adam kang dadi uriping manungsa. Dina pasaran wage tegeese wekasaning dumadi manungsa Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone arep nurunake manungsa kudu padha pepasihan.
Wage neptu 4 tegese dumadining manungsa Bapa Adam lan Ibu Kawa anggone nurunake manungsa kudu pada peped-pepedan. Kang ana keratoon ngisor, iya keraton betal mukhadas, akng angratoni patang perkara, yaiku : wadi, madi, mani, lan maningkem.
Dene tegese kang patang perkata iku mangkene: rasa wadi yaiku tasa isin, rasa madi yaiku tasa was samar, lan kuwatir, tasa mani yaiku sejatining rasa kepenak, dene rasa maningkem yaiku tasa urip.
Si jabang bayi mau bareng wis antara suwe ana ing jaba kena soroting cahya kang limang perkara, yaiku soroting awang-uwung, soroting lintang, soroting rembulan, soroting srengenge, lan soroting bumi, gerake utawa obahe saya banter lan saya rosa.
Soroting cahya kang limang perkara mau kang diarani TAPEL ADAM, tapel mau saya suwe saya kandel, bekakase pancadriya si jabang bayi mau banjur kabuka.
Mulane banjjur sok ana pitakonan, apa sebabe bayi iku wis duwe cangkem ditakoni kok ora nyauri (mangsuli), duwe kuping ditakoni ora ngrungokake, duwe mpripat arep didumuk kak ya ora kedhep, duwe irung diamboni ganda kang ora enak kok ya meneng wae.
Sebabe bekakas pancadriya jabang bayi durung kabukak, bareng wis kabukak, tutuk bisa ngoceh akeh, irung panggandane saya adoh, mripat pandulune saya adoh, pamireng pangrungune saya adoh, lan saya kandel tapele Adam, dadi sabanjure kena dienggo nyatheti rerupam, swara, panggandha, lan nyateti pepanganan kang enak lan kang ora enak.
Cathetan saya akeh suwe-suwe banjur bisa tata jama kaya manungsa liyane kang wis suwe tumitah ana ing ngalam donya.
....................................................................................................................................................