Selasa, Januari 24

RAWE-RAWE RANTAS MALANG-MALANG PUTUNG TUMUJU KATENTREMAN (NENTREMAKE)


Watak Satriyo :
1.      Tembung rawe-rawe rantas malang-malang putung iku watak madep-manteb-tetep.
Madep yoiku ora owah, ora miyar-miyur.
Mantep yoiku tekat, wani, maju terus.
Tetep yoiku pedoman, patokan, kudu kasil.
2.      Watak satriyo yoiku kudu wani ngadepi pakewuh, kudu wani ngadepi rekoso disik, kudu wani utowo gelem ngadepi lakon-lakon sing diparingake marang Romone utowo Gustine dewe.
3.      Katentreman sing dikarepake :
a.       Ketentremane awake dewe.
b.      Katentremane keluargane dewe.
4.      Nentremake sing dikarepake :
a.       Nentremake sanak kadang mitro.
b.      Nentremake wong liyo.
5.      Conto laku katentreman lan nentremake :
a.       Kudu jujur, jujure jujur kabeh tumindak.
b.      Yen ngomong sing nyenengake karo sing dijak ngomong.
c.       Watake kudu biso sabar, narimo, ikhlas, ngalah lan welas asih.
d.      Iku watak satriyo lan ending kang sejati.
6.      Rawe-rawe rantas yoiku yen ono pikiran aras-arasen, pikiran ngganggu, yen ono pikiran menggak, yen ono pikiran ngajak olo, yen ono pikiran ngajak ora narimakake iku kudu dirantas, iku kudu dibrantas, kudu diilangi, kudu dikurangi, kudu dipeper, kudu dikendalekake soko awake dewe.
Carane :
Yen muncul pikiran-pikiran sing mbruwet, sing ruwet, sing mbingungake awake dewe cepet :
-        Siram jamas keparo sering-sering.
-        Moco kunci.
-        Mijil wajib.
-        Singkir.
7.      Malang-malang putung yoiku yen ono pikiran ngalang-ngalangi, pikiran ngendek-ngendeki, pikiran menggak karep, pikiran emoh diajak mlaku kabeh bebener, kabeh sekolah golek kaweruh becik enggal-nggal diputung, dipedot ojo ditutuke, ojo dituruti, ojo dibagehi akeh-akeh nemen. Enggal-enggal balik karo kewajibane watak satriyo utomo, kanggo nggayuh wahyu ajaran, wahyu katentremane dewe.
8.      Bab wahyune putro romo satriyo :
Kabeh wahyu kang becik iku bakal disiapake marang kabeh kadang, bakal diparingake kabeh karo kadang putro watak satriyo karo romo niro, karo Sang Yang Tunggal mud ewe.
Contone :
-        Wahyune poro pendowo.
-        Anak-anak pendowo.
-        Kusire pendowo.
-        Eyang-eyang pendowo.
Kabeh mau cadangane poro putro kadang kang ngagem watak satriyo.
9.      Carane antuk wahyune romo :
-        Moco kunci ojo lali.
-        Jujur tenanan lahir batine.
-        Ajarane kanggo pedoman kan tenanan.
-        Resik pikirane, resik lakune, resik tumindake.
-        Nyambut gawe kang bener, ojo wegahan.
-        Samubarang diadepi karo pikiran sabar, narimo, ikhlas, ngalah, welas lan asih.
-        Ojo mutungan, ojo gampang sambat, ojo gampang ceklek atine yen nemoni lakon sing ora penak.
Iku setitik kanggo siap wadahe wahyu satriyo utomo, sebab wahyu sing diparengake wahyu kang suci, wahyu kang becik.
10.  Sing kagungan wahyu, sing menehi wahyu, sing wajib andom wahyu yoiku :
-        Yo Gusti Moho Suci dewe.
-        Yo Sangyang Tunggal dewe.
-        Yo Romo dewe.
Dudu soko hak liyo, dudu soko njobo asale, dudu wong liyo sing kagungan, ora liyo soko gulunge awakmu dewe, soko gaipe awakmu dewe, soko aluse awakmu dewe.
11.  Kabeh putro kudu perso yen sak jroneng awakmu iku ono roso sepuluh kabehe :
-        Sing papat ono gelar sedulur papat.
-        Sing limo ono limo pancer.
-        Sing siji yo moho suci utowo sangyang tunggal.
Dadi 4+5+1 = ono 10 roso.
Ugo keno diwastani :
Sing songo lungguhe ono babakan nowo songo, sing siji Moho Suci you rip, yo Romo, yo Sangyang Tunggal mud ewe.
La tugasmu yoiku nyampurnakake sing songo mau, nglungguhake sing songo mau.
12.  Tembung pat-mo-nogo iku 4+5+nogo. Manunggale kawulo lan Gusti, manunggale kiblat papat lan limo pancer.
Tembung nogo iku lakune wis digowo, wis mlaku utowo lungguh.

LUNGGUHE TEMBUNG-TEMBUNG SABAR, NRIMO, WELAS ASIH, IKHLAS, JUJUR

LUNGGUHE TEMBUNG-TEMBUNG SABAR, NRIMO, WELAS ASIH, IKHLAS, JUJUR


1.      Sabar lakune          : Mbudek, mbisu, micak.
Mbudek                 ; ojo ngrungokne sworo-sworo/ tembung-tembung sing marak ake ora nentremne marang keluarga lan awake dewe.
Mbisu                     ; ojo ngendikan sing ora nganggo waton maksute. Ngendikano sing ora marak ake sirike (larane) atine wong liyo.
Micak                    ; ojo mirsani alane wong liyo.

2.      Eling lakune            : Setiti, ati-ati, toto, titi, titis.
Setiti                       ; ojo kesusu.
Ati-ati                     ; samubarang dipikir disik kanti temenan.
Toto                       ; kabeh ngendikane tumindak ditoto disek.
Titi                         ; samubarang tumindak diteliti, dicek disik sak durunge.
Titis                        ; ora kliru, ora kliwat, ora mbleset.

3.      Narimo lakune        : Leggowo, ngerti, gulung.
Legowo                  ; ora miyar-miyur.
Ngerti                     ; laku kang bener.
Gulung                    ; kabeh sing wis kedadeyan ditompo karo rasane kang sejati, dudu rasane angen-angen sifat papat (sedulur papat).

4.      Welas asih sak podo-padane urip : lakune tresno ames nani.
Tresno                    ; kudu saling menghormati, saling asihi.
Anres nani              ; eling kabeh barang kang urip iku kagungane Gusti Murbeng Gesang, dadi urip iku podo ora ono bedane, sing mbedakne mung bentuk njobone.

5.      Ikhlas lakune : Biso nompo opo anane, opo sing wes diwenehne.
Biso nompo opo anane       ; yo iku bageanku ora luweh ora kurang.
Opo sing wes diparengne ;  yo iku ukuranku, yo iku kuwate wadah aku.

6.      Ngalah ning ojo kalah         : Andap asor, percoyo marang kang kuwoso, sumende.
Andap asor                           ; ojo njaluk menang dewe, ojo njaluk sugih dewe, ojo njaluk pinter dewe.
Percoyo karo kang kuwoso ; kudu njowo kabeh ono kang ngatur.
Sumende                            ;  pasrah marang panguasane Gusti kang murbeng gesang.
7.      Jujur temen-temenan lakune :   Ora keno goroh karo lakune dewe, ora keno goroh karo hak liyan.
-        Ora keno goroh karo awake dewe ; ojo dikoro Gusti niro ora pirso samubarang kang dilakoni rogo niro sak mbendinane.
Yen siro tumindak sing nerak karo dawuhe Gusti kang murbeng gesang iro. Rogo bakal oleh bendone, rogo bakal diajar karo rasane dewe.
-        Ora keno goroh (ngapusi) hak liyan ; ora keno ngapusi wong liyo, ora keno ngrugekne wong liyo, ora keno nyusahke wong liyo, ora keno nglarani wong liyo.

·        Laku lan tumindak kadang sak bendinane diusahakne dilatih soko setitik suwe-suwe dadi kebiasaan, dadi pakulinan. Yen wis kulino dadi laku kang baku, dadi pedoman kang baku.
·        Amargo laku iku kang bakal nuntun gelar-gulunge poro putro kadang kabeh marang lakune, laku kasampurnan ndonyo tekan delahan. Kabeh mau bakal antuk katentreman sak anak lab turune kabeh lahir lan bathine.

TUJUAN AJARAN PENGHAYAT KAPRIBADEN



TUJUAN AJARAN PENGHAYAT KAPRIBADEN
(KEJAWEN KEDEPAN)

            Nyuwun dateng ngarsane Gusti ingkang moho suci, mugio tansah dipun paringi reno lawan wing gesangipun :
Ø      Gelar, Lahir, Ndonyo :
1.      Kulo sak keluargo tansah pinaringan teguh, rahayu, slamet.
2.      Gampil angsal kulo pados sandang, pangan, papan.
3.      Tansah manggih, ayem, tentrem lan dipun pangestoni.
4.      Tansah dipun paringi sabar, nrimo, ikhlas, welas-asih, jujur, ngalah.
5.      Dadio satriyo sejati, sejatine satriyo utowo endang sejati.
Ø      Gulung, bathin, rohani, urep, romo :
1.      Pikantuk laku kasampurnan kang sejati (gelar-gulung).
2.      Dadio wijine jagat, gelar jagat gulung.
3.      Asale suci bali marang suci, asale urip bali marang urip, asalae kagungane gusti bali marang gusti niro.
Iku tujuane ajaran kunci urip pambuko roso (kejawen) sing disuwun kanggo laku marang alam ndonyane tumeko mbesok marang alam langgenge tansah manggih katentreman gelar gulung.
Sing disuwun biso’o marang ndonyane ora kliwat marang alam langgenge yo ora kliwat. Tansah pikantuko pengayoman Gusti moho suci gelar lawan gulunge.


TEMBUNG KAPRIBADEN

1.    Sing dikarepake tembung penghayat kapribaden iku tumuju ono gulung, ono kasampurnan amargo ono alam langgeng, ono alam gulung iku hanane mung urip-roso-obah. Dadi ora ono bapak, anak, sedulur ora ono bojo ugo ora ono agomo, ilmu, kepercayaan, ora ono murid, ora ono guru hanane mung urip pribadi. Sing ono silsilah iku naliko isih ono gelar ndonyo iki. Mulo yen ragane wis mati kari uripe kang isih, rosone kang isih, obahe kang isih.
Mulo putro kadang kabeh kaparingan asmo gulung. Asmo iku sabdo, sebab asmo iku kanggo ono njero, kanggo ono gulung dudu jenenge ragamu. Yen jeneng iku yen ragane wis mati banjur ora kanggo dadi mandek tekan gelar wae. Dadi yen ragamu wis mati asmo gulung kang kanggo, mulo yen arso mijil asmo kang disebut sebab mijil iku soko njero metu. Tembung mijil iku miji, tunggal, mligi ugo keno diwastani roso pitu duwe panyuwun, kiblat papat lan limo pancere duwe panyuwunan bareng-bareng.

2.    Mulo kabeh kadang putro iki kudu dingerteni temenan tembung kasampurnan iki, sebab nggayuh kasampurnan iku ora gampang amargo kudu digayuh dewe, kudu dilakoni pribadi ora ono wong liyo kang biso mbantu, ora ono keluarga liyo kang biso mbantu, ora ono gurumu bakal biso mbantu. Iki lakune kapribadenmu dewe. Ujian diparingake, soal sing diparingake, PR sing kudu digarap ono alam ndonyo iku urip kang murbeng dat marang manuso. Wong urip iku kabeh :
a.    Bakal diuji           : Kesabarane.
b.    Bakal diuji           : Narimane ing pandum, ono kekuatane dewe.
c.    Bakal diuji           : Keikhlasane pikiran lan tumindake.
d.    Bakal diuji           : Welas (kawelasane) sak sak podo padane urip.
e.    Bakal diuji           : Asih sak podo-podone urip.
f.      Bakal diuji           : Kejujuranmu karo sopo wae termasuk awakmu dewe.
g.    Bakal diuji           : Madep, mantebe, toto titi titis lakumu.
Yen anggonmu nggarap bener kabeh, apik kabeh bijine kasampurnan jati cadangane. Yen anggonmu nggarap, anggonmu ngoleh-ngolehi bener separo. Yen ragane wis mati sing separo tetep digarap ono alam langgengmu nganti bener kabeh, nganti apik kabeh lagi mlaku ono kasampurnan jati.
Ono kene mapane tembung kapribaden kabeh laku lakon kudu dilakoni, soko pribadine dewe amargo urip, roso, obah iku tekane teko dewe, ora ono sing ngongkon, bali-baline yo dewe ora ono sing mrentah, ora ono sing meruhi teko lan baline amargo kabeh kersane urip dewe. Sebab panjenengan ingsun kagungan karso arso lenggah amargo ono urip kagungan karso, yen ora kagungan karso ora bakal ono.

3.    Mulo kanggone putro kadang kabeh ae yen biso setiyo tuhu marang sabdane urip, kudu ngerti marang panguasane urip, kudu bekti marang uripe dewe, kudu gelem nindakake opo kang kabeh didawuhake urip. Sebab sabdane urip marang manuso kabeh sopo sing salah tetep salah, sing luput tetep luput, sopo sing bener sopo sing gelem nglakoni opo dawuhe bakal ono upahe, bakal ono pikolehe, bakal ono sembulihe, bakal diayomi, bakal digendong karo uripe mulo lakune watak satriyo ojo samar, ojo gumunan ngadepi opo wae, ojo mutungan yen nemoni pakewoh.

4.    Dadi tembung kapribaden iku watake lakune urip dewe amargo ono dewe tanpo rewang, tanpo konco budal dewe bali yo dewe tanpo ono kancane.
Supoyo ceto anane ono pitakon :
-     Pitik karo endok iku tekane disik ngendi. Mesti wae disik uripe amargo yen ora urip disek endok mau ora biso netesake pitik, pitik yen ora ono urip ora bakal biso ngendok.
-     Sliramu sing nglahirake iku sopo jawabane sing nglahirake yo urip. Sebab yen ibumu ora urip ora bakal biso lahirake slirane semono ugo sing mbantu yen ora urip ora bakal biso mbantu nglahirake slirane. Iku setitik gambarane panguasane urip kang murbeng dat.

SEJARAH SINGKAT AJARAN KUNCI URIP PAMBUKO ROSO

PENDAHULUAN


            Terima kasih kepada semua kadang-kadang kasepuhan gelar dan gulung Pengahayatan Kapribaden (Kunci Urip Pambuko Roso) yang telah membimbing kami dalam penulisan buku ini. Sehingga jadilah sebuah buku yang tebal dan berjudul “Panuntun Laku Lan Tumindake Kadang”.
            Tujuan pembuatan buku ini adalah agar :
1.      Laku dan tumindake kadang-kadang setiap harinya tidak menyimpang dari bebeneran dan kebaikan untuk bersama.
2.      Agar semua kadang-kadang selalu ingat dan mengetahui bahwa sebuah kebenaran, kabaikan, kajujuran adalah pedoman untuk menjalankan hidup sehari-hari yang tidak bisa ditawar-tawar lagi.
3.      Diminta semua kadang-kadang setiap harinya dalam melakukan apa saja supaya berpedoman dengan tumindak laku sabar, narimo, ikhlas, ngalah, jujur, welas asih kepada sesamanya dan toto, titi, titis.
4.      Agar semua kadang-kadang selalu diberi dan mendapatkan pangesti dari Gusti Kang Moho Suci (Gusti Kang Murbeng Gesang) didunia sampai didelahan (akhir jaman).
5.      Membangun watak satriyo sampai biso mewujudkan watak satriyo sejati “sejatine satriyo” yang sebenarnya, yang sifat-sifatnya pantang mundur dan pantang menyerah untuk menghadapi segala sesuatu dalam hidupnya.

Demikian seklumit dawuh-dawuh yang harus diperhatikan oleh semua kadang dan penulis mohon maaf apabila ada kata-kata yang kurang pas. Karena bahasanya campuran, itu semua kurangnya dalam penguasaan bahasa Si penulisnya.


Ini sekilas sejarah pengesahan nggelar ajaran Romo “kunci urip pambuko roso” yang baru diterima oleh lima kadang itu yang menjadi dasar berani nggelar ajaran lagi.

TARAP-TARAP AJARAN KUNCI URIP PAMBUKO ROSO
1.    Pertama      = lakune  Kekadangan.
Kedua         = lakune  Kasatriyan.
Ketiga         = lakune Kapanditan.
Empat         = Lakune Kadewatan.
Limo           = lakune  Kasampurnan.
2.    Lakune ajaran kunci urip pambuko roso ana loro :
-        lakune  Gelar
-        lakune  Gulung
Ø  LAKU GELAR yoiku ragane putra tumindak apa wae aja males-malesan kudu ngerti tanggung jawape urip ana alam ndoya, samubarang tumindak kudu nganggo paugeran Kawicaksanaan sing maksute tumuju nentremake sekabehane. Sing baku sing penting sing pokok nentremake marang keluargane dewe. Laku lan tumindake ragane putra kabeh sabendinane kudu kena kanggo patuladan kena kanggo panutan  kang becik tumrap keluargane umume wong liya, sing nganggo pedoman watak satriya sejati lan sejatine satriya sing dasare madep – mantep – jujur karo awake dewe lan wong liya ;
Lakune watak satriya kudu eleng marang unen-unen, kudu ngerti karo pedoman :
a)         Sing sapa nandur bakale ngunduh panggawene dewe.
b)        Sing sapa utang bakale nyaur panggawane dewe.
c)         Sing sapa nyilih – bakale mbalek ake panggawene dewe.
d)        Sing becik bakele ketitik –sing ala bakale ketara dewe
Disuwun lakune putra sak bendinane sing ati-ati lan setiti samubarang tumindak .

Ø  LAKUNE GULUNG yoiku Ragane ojo nglalekake, ojo ninggalake, ojo mbuang ajaran kang wis disabdakake marang moho sucine dewe, kang wis dimanunggalake gelar lawan gulunge sing kaparingan asma putra yen nganti nglaleake mbebayani banget tumrap ragane putra dewe. Kabeh dawuh sing ana ajaran di gatekake sing temenan dilakoni sing temenan,aja mung yen eleng wae,aja mung yen longgar wae lagi di lakoni iku ora prayoga
CONTONE : Maos kunci siram jamas sak wayah-wayah diprayogakake sesaji dino senen paing, dilatih ragane melek sak jam rolas luwih apik.
Pikirane nalare rasane ngadepi pakewuh apa wae aja gampang bingung, aja gampang mutungan aja gampang nesu, aja gampang nyalahake sapa sapa, aja nyalahake ajarane. Sebab kabeh lakon kabeh laku sing diadepi iku kabeh kadang iku Maha suci dewe kang maringi kang nguji marang ragane putra tujuane supaya pinter supaya bandel kaya satriya sejati.
Yen ana pakewuh, yen ana lakon-lakon kudu dirasakake ana rasa sejatine, kudu digulung ana rasane. Aja ditampa karo angen-angen panca ndriyane lan budi pakertine, biasane malah kisruh ana pikirane dewe. Carane nggulung ana rasane karo nguda rasa ngene. Opoto sing isih kurang pas lakuku, ngendi ta sing isih kliru lakuku, sing ngendi to lakuku sing isih nyimpang karo unen-unen kunci, iki ujian sing ngendi to sing diujekake karo maha suci marang aku iki.
Yen ngadepi ujian ngadepi pakewuh yen ngadepi lakon umume radak ora mungguh ana pikiran ana rasane, ana ragane yen nyandung lakon-lakon kaya ngono iku sangune mung sing sabar anggone mikir, sing nrimo ditampa kanti ikhlas kanti legawa kanti lila. Dilakoni nganggo kawicaksanan sing tujuane nentremake sekabehane utawa ngrampungake masalah aja nambah masalah maneh. Sebab kabeh mau laku lakon maneka warna iku sing maringi sing nguji sing menehi yo Maha Sucimu dewe dudu saka wong liya utawa hak liyan.
 Ø  LAKUNE KEKADANGAN
Yen ana kadang lagi manunggal lagi kaparingan ASMO iku di sebut lakune isih Kekadangan. Lakune tarape kekadangan :
Lagi mapakake lan lagi nglungguhake Kuncine, asmone satriyane, pewelingi, mijil, singkire ana rasa sejatine gelar lan gulunge pribadine dewe. Sing mapakake lan sing nglungguhake iya Maha Suci dewe dudu kadang sepuh utawa dudu hak liyan, sing ngerti lan durunge lungguh mau iya rasane dewe . Biasane enggal kersa lungguh lan mapane kari nggone nglakoni, aja di lalekake, aja ditinggalake, aja ora dilakoni kabeh dawuh kang ana mau. Pikirane niate sing madep, sing mantep, sing legawa, sing ikhlas temenan anggone nglakoni kabeh dawuh kang wis di paringake marang putra kadang kabeh.
Contone sing kudu di lakoni :
Kuncine diwaos sesuai petunjuk sing ana. Siram jamase sak wayah-wayah, sesajine dino senen paing mijil sowan Ramane. Anggone nglakoni sing ikhlas sing legawa pikire. Temenan iku setitik conto lakune tahap kekadangan.  Sak banjure ngancik ana KASATRIYAN.
Ø  LAKUNE KASATRIYAN
Kasatriyan iki sak bare tarap kekadangan lagi ngancik ana KASATRIYAN. Lakune kasatriyan iki lakune rada sak wetara panjang utawa rada akeh tur ya ora enteng sebab lakune kudu bisa ngliwati kudu bisa naklukake angen-angen budi pakerti lan panca ndriya papat-papate atunggal iku kabeh bakal diuji  siji-siji marang Maha Sucine.
Angen-angen budi pakerti panca driya iku uga kena diarani :
1.    Arupa banyu ana wetan, putih warnane ana irung lungguhe.
2.    Arupa Geni ana kidul, abang warnane ana kuping lungguhe.
3.    Arupa angin ana kulon, kuning warnane ana mripat lungguhe.
4.    Arupa lemah ana lor, ireng warnane lungguhe wadah.
Sebab kabeh mau nguji dewe-dewe njaluk laku dewe-dewe. Iyo karo maha sucine bakal dilakokake dewe-dewe nganti bisa manunggal tekate, manunggal kekarepane, manunggal tujuane, bisa manunggal karo gulunge kabeh bareng, bareng nggayuh ketentreman , kabeh bareng-bareng nggayuh kasampurnan sejati. Uga kudu bisa manunggalake Gelar lan Gulunge.
Sing di karepake manunggalake  yoiku  pendawa iku lima nanging siji. lima pancer iku limo nanging siji angen-angen budi pakerti ponco driya iku papat kudu nyawiji. Dadi songo kudu manunggal dadi siji bebarengan mlaku tumuju marang katentreman lan kasampurnan sejati.
Lakune ajaran kunci urip pambuka rasa iku saka songo disik banjur wolu banjur pitu banjur enem banjur lima banjur papat banjur telu banjur loro banjur siji. Dadi soko nduwur banjur mudun-mudun kanti entek kari siji keno diwastani  asale urip bali marang urip, asale suci bali marang suci, asale wiji bali wijine jagat iku keno diwastani mapan ana kasampurnan sejati. Uga lakune sebagian dilakokake ana gelar, sebagian dilakokake ana gulung. Setiap tahapan lakon mengko ana bijine yen bisa jolos kanti apik bijine yo satus, yen lakune aggone nglakoni bener separo bijine yo mung seket, yen anggone nglakoni  kosong ora mlaku bijine yo nol putul. Kamongko kabeh tahapan lakon iku kudu bijine satus, yen durung antuk satus mesti wae mbaleni maneh nganti bener kabeh PR mau anggone nggarap nganti antuk biji satus. Mula welingku karo kadang kabeh aja samar, aja minder, aja mutung mengko Romo dewe kang ngatur, urip dewe kang ngagem kawicaksanan, moho suci dewe ngerti karo kekuatane ragane putro ora bakal dipekso, ora bakal dijlomprongake, ora bakal ditegakake. Kabeh bakal dituntun, kabeh bakal diduduhake marang katentreman.
Tengerane lakune watak kasatriyan :
1.    Ora ketang setitik nglakoni wirang lan isin.
2.    Ora ketang setitik nglakoni susah, bingung, jibek ana piker.
3.    Ora ketang setitik nglakoni rada rekasa ana bebane raga.
Lakon-lakon kaya ngono iku tujuane supaya kadang kabeh bisa ngrasakake dewe ora mung tembung jare kudu ngerti dewe bukti lan nyatane. Lakon-lakon kaya ngono iku kadang kabeh supaya ngerti yen slirane digembleng karo maha sucine supaya kuat, supaya tahan pukul, supaya ora cengeng, supaya ora kagetan, supaya ora gampang mutungan, supaya ora gampang putus asa, supaya dadi satriya sejati – sejatine satriya kang pilih tanding. Sebab ana unen-unen yen ora ngerti salahe ora bakal ngerti marang benere, ora ngerti susahe ora bakal ngerti marang bungahe, ora ngerti rekasane ora bakal ngerti marang penake.
Ujian liyane kayata :
Kesabarane uga di uji, narimone uga diuji, ikhlase uga diuji, welase uga diuji, asihe uga diuji, ngalahe uga diuji, kejujurane uga diuji, madep lan mantepe uga diuji kabeh mau ora ketang setitik dilakokake marang Moho sucimu dewe sing tujuane supaya ngerti marang bener klawan salahe laku lan tumindake satriya mau. Sebab yen durung ngerti benere kang sejati, slirane tetep diduduhake terus nganti ngerti temenan, nganti krasa anane sing bener mau.
Pepenget marang kadang sing wis lenggah ana laku kasatriyan :
Disuwun ragane putra aja seneng mijil, aja kerep MIJIL. Sebap yen kakehan mijil  lakune raga rada abot, sebab mijil iku panyuwunan, yen kakehan panyuwun ragane kudu laku lan mlaku supaya kaleksanan panyuwune mau, yen panyuwune akeh lakune uga akeh, sebab kelakone kabule sarane kudu dilakoni lan di goleki nganti tekan panuwune mau. Sebape lakune kasatriyan iku ana laku kang wajib kudu laku, kudu dilakoni koyoto :
-     Panyuwune kunci wis papat panuwunan
1.    Nyuwun pangapura.
2.    Nyuwun wicaksana.
3.    Nyuwun panguwasa.
4.    Kula nyuwun kangge hanyirnakake tumindak ingkang luput.
iki panyuwune kunci padahal kabeh panyuwun kelakone nganggo dilakoni kudu gelem mlaku supaya tekan nggone, sing dikarepake lakune panyuwun papat iki wae wis rada sak untoro abot, yen bisa aja ditambahi panyuwun sing saka mijil disik, mijile cukup mijil sing wis ana wae kaya mijil wajib, mijil siram jamas, mijil sesaji, mijil sowan rama wae wis cukup,

Lakune Kasatriyan yoiku sing baku kudu bisa nentremake keluargane disik lan tentreme pribadine dewe ora usah nentremake hak liyan disik yen durung bisa netremake keluargane dewe. Lan tujuane lakon utawa ujian-ujian mau maha suci mengku karep :
Ngeman marang ragane putra, nuduhake dalan kang bener marang awakmu, nuduhake dalan katentreman marang keluargamu kabeh, nuntun sliramu marang dalan anjok kasampurnan lan anjok marang katentreman, mula aja salah tampa, aja salah paham, aja salah panggraitamu. Sebap yen slirane manut, yen slirane madep mantep temenan anggonmu ngagem ajaran ora bakal rugi tembene, ora bakal  kuciwa mbesuke, ora bakal kesasar uripe, ora bakal kesusahan ana gelar lan ana gulunge nganti tekan ndelahan. Mengkone iku mau janjine URIP marang putra kadang kabeh, iku janjine Moho suci mu marang satriyamu, marang ragane putra .
            Sak banjure yen lakune KASATRIYAN wis jolos wis lulus kabeh kanti apik bijine , kanti biji memuaskan bisa ngancik ana lakune KAPANDITAN.
Ø LAKUNE KAPANDITAN
Lakune watak kapanditan wis samubarang kudu dipapakake kanti tumata kang bener, kanti pas ora kena nyimpang marang pranatan kang wis ana. Iki tak cuplik setitik kanggo ater-ater wae, kurang prayoga yen dibeberake ana kene sebab supaya ora kisruh lakune kasatriyan disik. Sak banjure yen lakune KAPANDITAN wis lulus, wis jolos kanti apik bijine, wis disyahake marang gulunge dewe banjur ngancik laku ana KADEWATAN.
Ø LAKUNE KADEWATAN
Lakune kadewatan kari ana pranatan  katentreman lan kasampurnan sejati. Sukur yen bisa ragane putra ana lakune KADEWATAN. Ragane putra isih sugeng soyo prayaga yen ora  nyandak umure, lenggahe ana gulung utawa ana alam langgeng wis disiapi palenggahan sing jumbuh karo labuh labete utawa sesuai karo pitukon laku lan tumindake ana kekadangan, kasatriyan, ana Kapanditane.
Iki setitik gegambaran pikolehe, pikantuke lakune putra kadang kabeh. Sing sopo gelem nyelengi bakale mbetok celengane, sing sopo gelem nandur bakale ngunduh, sopo sing gelem tuku bakale didoli sing sesuai karo gede cilike pitukon mau.

Sabtu, Januari 7

patrap rogo sukmo

 Sastra Cetha / Sastra Jendra Hayuningrat


Tentang Tehnik pencapaian laku :
Posisi tidur telentang kaki lurus, telapak tangan masing2 menempel ke paha, telapak kaki kanan menempel ke telapak kaki kiri (posisi saluku tunggal). Nafas & konsentrasi : tarik nafas (dari pusar) naik ke dada – tenggorokan , kemudian naikkan lagi ke ubun2 , (tahan sekuatnya ), kemudian turunkan lagi perlahan -lahan ke pusar sambil membuang nafas. Pada saat tarik nafas sambil mengucap batin ‘ huu ‘ pada saat melepas ‘ yaa ‘, setiap tahapan dilakukan 3 kali tarikan/ buang nafas (Tripandurat), kemudian baru istirahat dan kemudian dilakukan lagi .
Semakin lama kita bias menahan nafas (di ubun2) semakin bagus, dgn catatan setiap tripandurat hrs ada jeda istirahat sebentar, pada saat bersatunya rah (darah) atau roh di ubun2 (susuhunan) itulah bisa disebut manunggaling kawula gusti, dalam arti jika nafas naik kita jumeneng gusti dan pada saat turun kita kembali jd kawulo, namun yg dimaksud disini bukan berarti nafasnya tetapi adalah Cipta & rasa nya.
Patrap/konsentrasi semedi ini bisa dilakukan sambil beraktifitas sehari2 sambil tetap mengatur jalan nafas dan mantra “huu – yaa” diatas. Banyaknya orang untuk mengetahui tentang sastra jendra ini diikuti sembah tulus kepadaNya, maka yang diperoleh adalah suatu ajaran hidup yang sumende karsaning widi, berserah kepada Tuhannya. Bila kesemuanya dilakoni maka tentunya akan diperoleh ajaran sejati yang berujud sastra jendra pangruwating diyu, kalau di tempat saya sastra = tulis, jendra = papan. Yaitu suatu ilmu yang diajarkan tanpa perantara, berujud tulisan kang tanpa papan (tulisan tanpa tempat menulis), untuk menuju kesana diperlukan papan tanpa tulisan, atau tempat yang tiada apa apa lagi selain Tuhan itu.
Lalu sastra jendra dikatakan sastra cetha, yang artinya jelas, tetapi kok masih dicari, hal ini mengusik kita, walaupun dikatakan sastra cetha/jelas tetapi tanpa laku yang cukup untuk mengetahuinya, maka niscaya tiada pernah didapat. Sastra cetha sendiri juga mengartikan bahwa siapa yang sudah paham akan isi sastra jendra sendiri akan tiada kesamaran sawiji – wiji, tiada akan bimbang akan isi dunia inikarena sudah yakin akan tujuan hidupnya.
Kemudian tentang laku awal untuk mencapai hal tersebut adalah dengan samadhi. Samadhi yang dilakukan dengan sungguh pasrah akan kehendak yang Kuasa dan sungguh pasrah atas segala dosa dan hidup kita.
Olah nafas yang dipergunakan adalah nafas halus, yaitu menjaga (bukan mengatur seperti yg lainya) untuk bernafas dengan teratur antara keluar dan masuknya nafas. Tidak boleh ditahan ataupun sengaja dihabiskan. Betul betul bafas teratur seperti kita tidur, jangan sampai goyah. Pikiran dipusatkan kepada jalannya nafas, terus merasakan keluar dan masuknya nafas. Kalau dalam tahap meditasi ini dirasakan atau pun merasa melihat sesuatu, jangan hiraukan terus kepada pemusatan kepada talining urip (nafas). Dengan terus melakukan ini bila berhasil akan mengetahui dengan sendirinya suatu rahasia kemampuan diri kita
Ini yang dikatakan olah rasa, yaitu mengolah dan merasakan rasa jati, berusaha merasakan rasa yang sejati Demikianlah Uraian Singkat Sastra Jendra Hayuningrat Pangruwating Diyu semoga semoga masih ada manfaatnya.